سیزده بدر / سروده هما ارژنگی

باشگاه شاهنامه پژوهان _ چکامه: سیزده‌ بدر سیزدهمین روز فروردین ماه و از جشن‌های نوروزی است. ایرانیان باستان در آغاز سال نو پس از دوازده روز جشن گرفتن و شادی کردن که به یاد دوازده ماه سال است، روز سیزدهم نوروز را گردهم آمده و به جشن و پایکوبی می پرداختند. مهرداد بهار در کتاب «از اسطوره تا تاریخ» خود اشاره‌ای کوتاه به جشن و پایکوبی مردم در جایگاه های همگانی و حتی بی‌روپوش و روبنده در خیابان آمدن زنان در دوران صفوی می‌کند. سیزده بدر در چکامه های سرایندگان نیز همواره بازتاب داشته است. در ادامه سروده هما ارژنگی درباره جشن سیزده بدر را می خوانید.

ای نسیم گل فشان کز ناکجا و بی نشان،
نرم نرمک می خزی از هر شکاف و روزنی،

ای شکوه سبز افسونساز بزم افروز من،
ای بهار آرزو ای جلوه ی نوروز من،

با من از جمشید از زرتشت از فر کیان
از سرود گاتها، از روزگار باستان،

با من از اندیشه ی نیک و با من از کردار نیک،
با من از بخشایش آن مهربان دادار نیک،

با من از آن گندم نورسته در دیس سپید،
از نشاط کودکانه، از سرور صبح عید،

با من از سیب و سرود و سبزه و سرو و سبو،
با من از آلا له‌های رنگ رنگ خنده رو،

از کتاب حافظ شیراز آن دانای راز،
از ترنم‌های تار و از نوازش های ساز،

با من از گشت و گذار سیزده در کوهسار،
با من از شوق نسیم و لاله‌های بیقرار،

با من از رقص لطیف و چابک پروانه‌ها،
بوسه ی باران به روی سبزه زار باصفا،

با من از خاک وطن از خطه‌ی شیران بگو،
ای نسیم نوبهاری با من از ایران بگو