ژاله آموزگار نشان لژیون دونور را دریافت کرد

ژاله آموزگار

باشگاه شاهنامه پژوهان _ گروه خبر : نشان لژیون دونور به ژاله آموزگار اهدا شد . نشان لژیون دونور که یکی از بالاترین نشانهای افتخار کشور فرانسه است به خاطر جایگاه علمی ژاله آموزگار از سوی سفیر فرانسه در محل این سفارت در تهران به ایشان اهدا شد. به گزارش روزنامه فرهیختگان ژاله آموزگار ۷۷ ساله پژوهشگر ایرانی فرهنگ و زبانهای باستانی است. آموزگار که دکتری زبانهای باستانی خود را در تخصص زبانهای ایرانی و ادبیات مزدیسنی از دانشگاه سوربن فرانسه گرفته است، سابقه ۳۰ ساله در این رشته در دانشگاه تهران دارد. آثار چندین ساله آموزگار را میتوان در مقالات و کتابهایی که او درخصوص زبانهاى باستانى و اساطیر ایرانى به زبانهاى فرانسوى، انگلیسى و فارسى نوشته است.
تعلق داشتن به نسل ممکن
در مراسم اهدای نشان شوالیه که با حضور شخصیتهایی چون داریوش شایگان، علی اشرف صادقی، حامد فولادوند، علی دهباشی، حمید امجد، نیر طهوری، علی اصغر سعیدی، آذرتاش آذرنوش، پری صابری، منصوره اتحادیه، پرینوش گنجی، امیرسعید الهی و عده دیگری از استادان و دانشجویان همراه بود، آموزگار پس از دریافت نشان خود این روز را روز بزرگی برای خودش دانست و خود را متعلق به نسل ممکنها دانست؛ نسلی که در زندگی خود هدف داشت. او متولد سال ۱۳۱۸ در شهر خوی است. آموزگار تحصیلکرده دانشگاه تبریز و سوربن فرانسه است و زیرنظر استادانی چون بنونیست، ژیل برت لازارت و ژان دومناژ آموزش دیده است. این نشان اگرچه توسط ناپلئون بناپارت در ۱۹ می ۱۸۰۲ بنیان گذاشته شد، بعدها تبدیل شد به نشان ملی لیاقت یا نشان شوالیه که به نشان هنر و ادب نیز مشهور است. این نشان را دولت فرانسه برای تقدیر از هنرمندان، فعالان سیاسی و عموما افرادی که به موفقیتهای قابل تقدیری نائل می آیند، طراحی کرده است که هرساله به شخصیتهایی از کشورهای مختلف اعطا میکند، افرادی که خدمات و هنر خاصی از خود ارائه داده اند. قدیمی ترین این نشانها با عنوان نشان لژیون دونور بوده است. این نشانها، مدالهایی هستند که دولت فرانسه در مقاطع مختلف زمانی از طرف دولت فرانسه به اهالی فرهنگ و هنر یا فعالان سیاسی اهدا میکند. نشان شوالیه تاکنون چندباری هم نصیب شخصیتهای علمی، فرهنگی و هنری کشورمان شده است. این نشان تاکنون بیش از جوایز دیگر توانستهاست ماهیت هنری و فرهنگی خود را حفظ کند.
آموزگار مشعل ایران باستان را زنده نگه داشت
داریوش شایگان به عنوان یکی از شخصیتهای مطرح حوزه تاریخ و ادبیات به بیان ویژگیهای مطالعاتی و تحقیقاتی ژاله آموزگار در نشست اهدای نشان شوالیه پرداخت. او بیان داشت که چگونه ژاله آموزگار تمام زندگی خود را وقف این امر خطیر کرد و تمام دانش، سماجت خستگی ناپذیر و عزم راسخش را مصروف زنده نگاه داشتن مشعل تاریخ ایران باستان کرد. در ادامه خلاصه سخنرانی داریوش شایگان آمده است.
از نظر او آموزگار برای بخش بزرگی از ایرانیان بزرگ بانوی مطالعات ایران باستان است و غرض از این رشته همان چیزی است که آلمانها آن را ایرانیستیک مینامند یعنی مطالعه فرهنگ و زبانهای باستانی ایران پیش از اسلام. او همچنین بر این مهم تاکید داشت که طی دهه های گذشته رشته مطالعات ایران باستان فرزند یتیم حوزه مطالعات کلاسیک بوده است. پیش از این در آمریکا کرسی زبانهای باستانی ایران به تدریج از دانشگاه کلمبیا و هاروارد حذف شد. در این وانفسا که در مراکز آکادمیک دانشگاههای بزرگ و معتبر دنیا مطالعات ایران باستان چنین وضعیتی پیدا کرده، محققان ایرانی بودند که در این زمینه تلاش کردند و در میان آنها می توان از زنده یاد احمد تفضلی و آموزگار یاد کرد که کوشیدند این میراث گرانبهایی را که در شرف نابودی است به هر قیمتی محافظت کنند. شایگان اذعان دارد هیچکس به اندازه آموزگار سزاوار این افتخار نیست که وزارت فرهنگ فرانسه بحق به او اعطا میکند.