بازبینی کلی
باشگاه شاهنامه پژوهان _ یادداشت: میرجلال الدین کزازی شاهنامه پژوه و استاد زبان و ادب پارسی یادداشتی را در سوگ محمدرضا شجریان منتشر کردند. در این یادداشت میرجلال الدین کزازی آورده اند : از این پس بهشتیان را، با گلبانگِ پهلوی و مینُوی خویش، بیاَفْساید ( =افسون کند) و دل از آنان برباید و دری از هنرِ جانپرور، بر رویشان، بگشاید. متن کامل این یادداشت در ادامه می آید.
خُنیا، به سوگ می‌نشیند ؛
آواز، با درد و دریغ دمساز، می موید؛
چنگ، درمانده و دلتنگ، گیسو می‌پریشد؛
تار، زار، می گرید؛
نی، جانگزای و جگرسوز، می نالد،
تنبک، دمادم، از غم بر سر می کوبد؛
چرا؟
زیرا بزرگمرد آواز ایران، استاد محمدرضا شجریان؛ آن خرمّخوی‌ترین خنیایی، که یادش گرامی باد! به مینوی برین شتافته است تا از این پس بهشتیان را، با گلبانگِ پهلوی و مینُوی خویش، بیاَفْساید ( =افسون کند) و دل از آنان برباید و دری از هنرِ جانپرور، بر رویشان، بگشاید.
ای شگفتا شگفت:
