مشکل نجیب مایل هروی را حل کنید! / میلاد عظیمی

باشگاه شاهنامه پژوهان _ یادداشت(میلاد عظیمی): از دیروز نام نجیب مایل هروی دانشمند زبدۀ افغانستانی دوباره بر سر زبان‌ها افتاده است. چون از چندوچون واقعه اطلاع موثقی ندارم و از دوستانم سخنان ضدونقیضی شنیده‌ام هیچ داوری دربارۀ خبر دیروز ندارم.

اما خوب می‌دانم که نجیب مایل هروی ایام دشواری را می‌گذراند. خوب می‌دانم که نجیب مایل هروی سزاوار این سختی و تلخی و تلخکامی نیست. خوب می‌دانم که او به فرهنگ ایران و زبان فارسی خدمت‌ها کرده است. کتاب‌هایش پیش چشم من است؛ متونی که تصحیح کرده است. متونی ارجمند که بسیاریشان تازه و کم‌نام‌ونشان بود و زحمات او آنها را وارد حوزۀ تحقیقات ایران‌شناسی کرد .

نجیب مایل هروی عشق به زبان فارسی و فرهنگ مشترک میان افغانستان و ایران را از پدرش استاد رضا مایل هروی به ارث برده است. نجیب مایل هروی مثل پدرش دوست ایران است. پنجاه سال در ایران زیسته است. در ایران درس خوانده و کار کرده و کتاب نوشته است. او دوست ایران و ایران‌دوست است. افغانستانی است و عاشق کشورش اما درحقیقت ایرانی هم هست. عمری در قلمرو تاریخی و فرهنگی زبان فارسی دم زده است. کشور ما به نجیب مایل هروی بدهکار است.

آنها که دستشان می‌رسد کاری بکنند. آستان‌قدس‌رضوی که نجیب مایل هروی در آنجا کار کرده و کتاب‌ها و رسالات خوب منتشر کرده کاری بکند. با دوستان مضایقه از عمر و مال نیست. اگر موانع قانونی هست، به نفع زبان فارسی و منافع و مصالح ایران قانون را تأویل کنید. کشور ما مسجد مهمان‌کش نباید باشد. مصلحت ما این است که جوانان مایه‌ور و مستعد افغان را تشویق کنیم به زبان فارسی و فرهنگ مشترک خدمت کنند نه اینکه پیران میوۀ‌خویش‌بخشیده‌ای چون نجیب مایل هروی را آزرده کنیم. آزردن دوستان جهل است.

رحمت و رضوان خدا بر ایرج افشار! نجیب وقتی جوانترک بود یکی‌دوبار به افشار پریده بود. جوان بود و تشنۀ کار؛ می‌دانست متنی را افشار و دانش‌پژوه چاپ می‌کنند اما او هم همان کتاب را منتشر کرد. اما افشار که مصالح ایران را در نظر داشت و خدمات نجیب را به زبان فارسی و فرهنگ مشترک میان افغانستان و ایران ماندگار و گرامی می‌دید، او را برای جایزۀ ادبی و تاریخی بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار معرفی کرد. بنیاد موقوفات محمود افشار به نجیب مایل هروی جایزۀ معتبر فرهنگی داد چون او را حامی و خادم راستین و کارآمد زبان فارسی و فرهنگ مشترکی که زبان فارسی حامل آن است می‌دید.

مشکل نجیب مایل هروی باید حل شود پیش‌ازآنکه دیر بشود و کاری نتوان کرد…

بر ما گذشت نیک و بد اما تو روزگار
فکری به حال خویش کن این روزگار نیست