خانه / چکامه / شبانه سروده میرجلال الدین کزازی
کلیک کنید

شبانه سروده میرجلال الدین کزازی

باشگاه شاهنامه پژوهان _ چکامه: پرویز اذکایی مشهور به سپتنمان پژوهشگر تاریخ، جغرافیا، زبان و فرهنگ همدان بود. بیش از ۵۰۰ عنوان کتاب، رساله یا مقاله از او منتشر شده و به یادگار مانده است. زنده یاد پرویز اذکائی بزرگترین بیرونی شناسی ایران بود و پژوهش کاملی در باره شخصیت این دانشمند بزرگ انجام داد. همچنین کتاب آثارالباقیه ابوریحان بیرونی توسط او ترجمه شده و با تعلیقات گسترده‌ای به چاپ رسید. پرویز اذکایی در سال ۱۳۹۵ تمامی کتابخانه خود را (بالغ بر ۱۵ هزار جلد کتاب و نشریات ادواری) یک جا به طور رسمی وقف کتابخانه عمومی مرکزی همدان کرد…

بازبینی کلی

امتیاز کاربر: اولین نفر باشید!
0

شبانه سروده میرجلال الدین کزازی
باشگاه شاهنامه پژوهان _ چکامه:
پرویز اذکایی مشهور به سپتنمان پژوهشگر تاریخ، جغرافیا، زبان و فرهنگ همدان بود. بیش از ۵۰۰ عنوان کتاب، رساله یا مقاله از او منتشر شده و به یادگار مانده است. زنده یاد پرویز اذکائی بزرگترین بیرونی شناسی ایران بود و پژوهش کاملی در باره شخصیت این دانشمند بزرگ انجام داد. همچنین کتاب آثارالباقیه ابوریحان بیرونی توسط او ترجمه شده و با تعلیقات گسترده‌ای به چاپ رسید. پرویز اذکایی در سال ۱۳۹۵ تمامی کتابخانه خود را (بالغ بر ۱۵ هزار جلد کتاب و نشریات ادواری) یک جا به طور رسمی وقف کتابخانه عمومی مرکزی همدان کرد که در آنجا به طور مستقل با عنوان کتابخانه تحقیقی-تخصصی ارائه خدمت می نماید. همچنین از سال ۱۳۹۶ خانه مسکونی خود را واقع در کوی شکریه همدان به عنوان خانه فرهنگی موقوفه ثبتی نمود بدان نیت که در آینده به صورت بنیاد فرهنگی دربیابد. میرجلال الدین کزازی ادیب و شاهنامه پژوه چکامه شبانه را به یاد زنده یاد پرویز اذکایی سروده است که در در ادامه می خوانید. 

کسی کِش فروغی ز دانایی است،
روانشاد پرویز اذکایی است.
نشسته بر اورنگِ فرهنگ، اوست؛
رخ‌افروز، از فرّ و از هنگ اوست.
کسی کو کنون خفته زیرِ گِل است،
یکی دانشی مرد دریادل است.
به نام نکو، جاودان مانَد اوی؛
هر آیینه، این را بِدان، مانَد اوی.
کسی کو به فرهنگ نام آوَرَد،
جهان، یکسره، زیر گام آوَرَد.
نگر: سر برافرازد الوند از اوی؛
که افراخت سر دانشومند از اوی.
به آزادگی زیست، آن رادمرد؛
نزیبد، جز این نیز، از زادمرد.
ز دانش بگرفت اگر او دَنه،
ز مرگش بمویید اَکبادَنه.
خوشا آن گرانمایه، فرخنده‌مرد
که می‌زیست، آرام و بی دار و برد!
روانش به مینو در، آرام باد!
بلندش، در آن، نیز هم نام باد!
بزرگ است هر کِش بدارد بزرگ؛
کزو نام جز نیک نآرَد بزرگ.
به پایان بیاور، کنون موره را؛
مَدَم بیش، زروان! کنون کوره را.

کلیک کنید

جوابی بنویسید

ایمیل شما نشر نخواهد شدخانه های ضروری نشانه گذاری شده است. *

*

کلیک کنید
گفتگو
باشگاه شاهنامه پژوهان
درودبرشما

اگر برای سفارش از فروشگاه باشگاه شاهنامه پژوهان پرسشی دارید پیام خود را بگذارید


با سپاس