شاهنامه خوانی با آوای اسماعیل قادرپناه / بخش ششم

پسر بد مر او را یکی هوشمند

گرانمایه طهمورث دیو بند

به شاهی کمر بر میان بر ببست

به خوبی چه مایه سخن‌ها براند

مرا زیبد این تاج و گنج و سپاه

پس آنگه کنم درگهی گرد پای

که من بود خواهم جهان را خدیو

کنم آشکارا گشایم ز بند

برید و به رشتن نهادند روی

به گستردنی بد هم او رهنمای

خورش کردشان سبزه و کاه و جو

سیه گوش و یوز از میان برگزید

به بند آمدند آن که بد زان گروه

چو باز و چو شاهین گردن فراز

جهانی بدو مانده اندر شگفت

کجا بر خروشد گه زخم کوس

نهفته همه سودمندش گزید

نخوانندشان جز به آواز نرم

جهان آفرین را نیایش کنید

ستایش مر او را که بنمود راه

که رایش ز کردار بد دور بود

نزد جز به نیکی به هر جای گام

به پیش جهاندار بر پای شب

نماز شب و روزه آیین اوست

در بسته بد جان بدخواه را

همه راستی خواستی پایگاه

که تابید ازو فرّهٔ ایزدی

چو بر تیز رو بارگی بر نشست

همی گرد گیتی‌ش بر تاختی

کشیدند گردن ز گفتار او

که پردخته مانند از او تاج و فرّ

بر آشفت و بشکست بازارشان