بازبینی کلی
باشگاه شاهنامه پژوهان _ چکامه : از دیرباز نوروز در سروده چکامه سرایان بازتاب داشته است. نوروز جشن بزرگ ایرانیان و دگرگونی زمین و زمان همواره دستمایه سروده های چکامه سرایان بزرگ بوده است. از خیام تا حافظ ، سعدی و بسیاری دیگر از نوروز گفته و در سروده هایشان به زیبایی، تازگی و شکوه آن پرداخته اند. امروزه نیز همچنان نوروز در سروده های چکامه سرایان جای دارد. شاه منصور شاه میرزا چکامه سرای تاجیک در سروده ای شور و شوق و امید به زندگی را که در فرهنگ نوروز پیداست به زیبایی به سخن آورده است. اینک نوروز می رسد باید از زخم ها و تلخی ها گذشت و به نوروز رسید. نوروز امید است و امید راز زیستن است.
گوش کن، اینک صدای ناز کودک میرسد!
از درون باغ آهنگ چکاوک میرسد!
عطر گرم باد نوروز عاشقانه
میوزد،
موسم لبخند و دیدار مبارک میرسد.
ای عزیز دردمند از زخم ها، پروا مکن
روزگار خالی از باروت و موشک میرسد.
ریشه ویروس آدم خوار می خشکد، یقین
وقت لبخند گل زیبای میخک میرسد.
میگُشاید آسمان دروازههای بسته را،
فرصت پروازهای بادبادک میرسد.
روزهای سبز و روشن ناگهان در میزنند
اندکی طاقت بیار… . آن روز بیشک میرسد!!
هر طرف پُر میشود از های و هوی زندگی
بار دیگر شادمانی های کوچک میرسد!
مژده آوردم، من از آینده نزدیک، خیز
کوچهها را آب زن، نوروز اینک میرسد!