شاهنامه خوانی با آوای اسماعیل قادرپناه / بخش بیستم

جهان آزموده دلاور سران

گشادند یک‌یک به پاسخ زبان

که هر باد را تو بجنبی ز جای

نه ما بندگانیم با گوشوار

عنان و سنان تافتن دین ماست

به نیزه هوا را نیستان کنیم

سربدره بگشای و لب را ببند

بترسی ازین پادشاهی همی

که کردار آنرا نبینند روی

نه سردید آن را به گیتی نه بن
فرستادهٔ شاه را پیش خواند

فراوان سخن را به خوبی براند

به هرچ او بفرمود فرمانبرم

سه فرزند تو برتو بر ارجمند

بویژه که زیبا بود گاه را

ز دختر من اندازه گیرم همی

و گر دشت گردان و تخت یمن

نبینم به هنگام بایست پیش

نشاید زدن جز به فرمانش گام

برون آنگه آید ز پیوند من

فروزندهٔ تاج و گاه ترا

شود روشن این شهر تاریک من

ببینم روانهای بیدارشان

به زنهارشان دست گیرم به دست

سپارم بدیشان بر آیین خویش

فرستم سبکشان سوی شاه باز

ببوسید تختش چنان چون سزید

سوی شهریار جهان کرد روی

بگفت آن کجا گفت و پاسخ شنید

نهفته برون آورید از نهان

سخنها همه پاک بنهاد پیش

سر انجمن سرو سایه فکن

نبودش پسر دختر افسرش بود

دهد پیش هر یک مگر خاک‌بوس

سخنهای بایسته آراستم

به هر بیش و کم رای فرخ زدن