شاهنامه خوانی با آوای اسماعیل قادرپناه / بخش دهم

چه کهتر چه از تخمهٔ پهلوان

همی ساختی راه درمان شاه

مر آن اژدها را خورش ساختی

دو مرد گرانمایه و پارسا

دگر نام گرمایل پیشبین

سخن رفت هر گونه از بیش و کم

و زان رسم‌های بد اندر خورش

بباید بر شاه رفت آوری

ز هر گونه اندیشه انداختن

یکی را توان آوریدن برون

خورش‌ها و اندازه بشناختند

گرفت آن دو بیدار دل در نهان

به شیرین روان اندر آویختن

گرفته دو مرد جوان را کشان

ز بالا به روی اندر انداختند

پر از خون دو دیده پر از کینه سر

ز کردار بیداد شاه زمین

جز این چاره‌ای نیز نشناختند

بیامیخت با مغز آن ارجمند

نگر تا بیاری سر اندر نهفت

تو را از جهان دشت و کوه است بهر

خورش ساختند از پی اژدها

از ایشان همی یافتندی روان

بر آن سان که نشناختندی که کیست

سپردی و صحرا نهادند پیش

که ز آباد ناید به دل برش یاد

چنان بد که چون می‌بدش آرزوی

به کشتی چو با دیو برخاستی