بازبینی کلی
باشگاه شاهنامه پژوهان _ کتابشناخت: جغرافیای سیاسی در شاهنامه فردوسی نوشته ابوالفضل کاوندیکاتب است. این کتاب با مقدمه ای از پیروز مجتهدزاده منتشر شده است.
همه رویدادهای حماسی و تاریخی که در شاهنامه رخ میدهند، در بستر جغرافیایی ایران و برای ایران است. شاهنامه گزارشی است که پهلوانان و قهرمانان در تلاش برای ماندگاری کشور از خود نشان میدهند. فردوسی آن را از دل اسطورهها و تاریخ ایران بیرون میکشد و با زیبایی و اعجاز شاعرانه به تصویر در میآورد. کتاب جغرافیای سیاسی شاهنامه به بررسی شیوههای کهن ایرانیان در آیین کشورداری و کشورسازی، پاسداری از سرزمین و مرز، تقسیمات کشوری، حکومت و عناصر ساختاری آن، روابط خارجی، مفاهیم ایرانشناسی در گستره جغرافیا، تاریخ و هویت ملی ایران، در این اثر حماسی میپردازد.
این کتاب در هشت فصل نگاشته شده است. در فصل اول دربارۀ سیر تطور ایده «ایران» و هویت سرزمینی آن سخن رانده شده است. فصل دوم به “بررسی مفهوم کشور در شاهنامۀ فردوسی” میپردازد.
در فصل سوم پدیدۀ «مرز» در شاهنامه بررسی شده است. در فصل چهارم مفاهیم ایرانشهر و ایرانزمین در شاهنامه مورد کندو کاو قرار گرفته است. در فصل پنجم به بررسی نقش مردم، تعریفها و روابط سیاسی و اجتماعی آن از دیدگاه شاهنامه پرداخته شده است.در فصل ششم مفهوم پایتخت در اسطوره و حماسههای ایرانی بررسی شده است.
در فصل هفتم به اندیشه سیاسی حکومت در ایران باستان؛ حکومت در شاهنامه و عناصر ساختاری حکومت در شاهنامه پرداخته میشود و در فصل هشتم مدیریت سیاسی در بخشهای ناهمگون سرزمینی و به گونهای فراگیر مناسبتهای سیاسی و اداری میان حکومت مرکزی و ایالات در ایران مورد توجه قرار گرفته است.
جغرافیای سیاسی شاهنامه از سوی نشر کویر و در سال نود و چهار در ۳۱۲ رویه منتشر شده است.