به حتم ایرانی که تیره‌های گونه‌گون در آن نزیند، ایران راستین نخواهد بود

باشگاه شاهنامه پژوهان _ گزارش : میرجلال الدین کزازی در نخستین جشنواره بین المللی اقوام در کرمانشاه به سخنرانی پرداخت . آنچه در ادامه می آید سخنرانی این استاد شاهنامه پژوه در این جشنواره است .

میر جلال الدین کزازی :
به حتم ایرانی که تیره‌های گونه‌گون در آن نزیند، ایران راستین نخواهد بود. یکی از ویژگی‌های والا و بنیادهای بهینه در فرهنگ و تاریخ ایران و یکی از سرمایه‌های سترگ و ستوده ما ایرانیان این است که در این سرزمین سپند و اهورایی که سرزمین هزاره‌هاست، همواره تیره‌ها وتبارهای گوناگون می‌زیسته‌اند.

اگر بخواهیم فرهنگ مردمی را بشناسیم، باید اسطوره‌های آن مردم را باریک و ژرف بکاویم.

در شاهنامه می‌بینیم هر زمان ایران بزرگ نیاز داشته از مرزهای خود پاسداری کند، تیره‌های گوناگون ایرانیان سپاهی پرشمار و آماده را آراسته‌اند که نمونه‌های آن در شاهنامه فراوان است.

ایران متعلق به تمام تیره‌های ایرانی است و از هر تیره و تبار که باشیم و در هر جای این سرزمین بامی (درخشان) که می‌زییم، همه ایرانی هستیم.

کردان، آذریان، لران، خوزیان، بلوچان، گیلکان، تات ها و ده‌ها تیره و تبار دیگر که در ایران می‌زیند، همه ایرانی‌اند.

در شاهنامه زمانی که از رویارویی تیره‌های ایرانی با هم سخن رفته، سخن از ترجمان رفته و این یعنی گونه‌گونی گویش و زبان تیره‌های ایرانی در ایران روایی داشته.

ایران ما رنگارنگ است، گونه گون است، سا نا سان است و هر تیره‌ای پوشش، زبان و گویش خود را دارد و هیچ جهانگردی اگر سال‌ها در ایران به گردش بپردازد دلخسته و بیزار نمی‌شود، چرا که به هر شهری که برود با مردمی دیگرگون روبه رو می‌تواند شد.

ایران از آن همه ایرانیان است و هیچ تیره و هیچ تباری و هیچ قومی نمی‌تواند گفت ایران از آنِ من است و همه تیره‌ها و قوم‌ها بخش و بهره‌ای دارند در آنچه ایران شده است.

اگر کردها نمی‌بودند و از مرزهای ایران پاسداری نمی‌کردند، بخشی از ایران را از دست می‌دادیم و یا اگر آذریان نبودند آذربایجان را از دست می‌دادیم و هر کدام از تیره‌های ایران، این سرزمین گونه گون، در آن سهم و بهره‌ای دارند و در طول تاریخ از آن پاسداری کرده‌اند.

همه ما تیره‌های ایرانی باید این سرزمین آریایی را ارج بنهیم و گرامی بداریم.