منبع : پژوهشنامه زبان و ادب فارسی، دوره ۲، شماره ۴، زمستان ۱۳۸۷ چکیده: منظومههایی که پس از شاهنامه و غالباً به پیروی از آن، در زمینه های پهلوانی، دینی و تاریخی به نظم درآمدهاند، از مآخذِی هستند که کمتر مورد توجّه فردوسی شناسان است. حال آنکه سَرایندگانِ بیشترِ این آثار افزون بر تأثّرات فراوان زبانی، ادبی و اندیشگی از ... ادامه مطلب »