مصیبت نامه تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی

«مصیبت‌نامه» نیز سفری است روحانی، با قلمروهایی دیگر و از مسیری دیگر، اما به سوی همان مقصد که در «منطق‌الطیر» دیده می شود و پایان هر دو سفرنامه یکی است. بی‌گمان علت کم‌شناختگی این منظومه، در قیاس منطق‌الطیر، نام آن است که غالبا تصور می‌شود کتابی است در فن مصیبت‌سرایی و نوحه‌خوانی، حال آن که عطار در این اثر، سوگ‌نامه‌ی تبار انسان و اضطراب‌های بیکران و جاودانه‌ی آدمی و مشکلات ازلی و ابدی بشر را سروده است و این که در عرصه‌ی معرفت‌شناسی الاهیات، همه‌ی کاینات سرگشته‌اند و گرفتار مصیبت. این کتاب، ازین چشم‌انداز، سوگ‌نامه‌ی تبار آدمی است.»