قصاید و غزلیات سنایی (ادبیات کهن)

سنایی شاعر بزرگ فارسی زبان، با نگاه تازه‌اش به دنیای پیرامون، راهگشای نوگویانی همچون حافظ شد. نگاه عارفانه و اخلاق‌گرایانه از یک طرف. لطافت و ظرافت بینش و گویش از طرف دیگر. به اضافه روحیه منتقد و جسور. همه، شعر او را از سایر همزمانان خویش برتری بخشیده است.

حکیم سنایی از بزرگ‌ترین صوفیان و شاعران قصیده‌گو و مثنوی‌سرای زبان پارسی است که در سدهٔ پنجم هجری می‌زیسته‌است. برخی معتقدند که سنایی شاعری است که برای نخستین بار عرفان را به صورت جدی وارد شعر فارسی کرد ولی صوفیان پیش از او نیز در اشعار خود مضامین عرفانی را بیان کرده‌اند. تصوف سنایی با آن‌که ازسخنان قلندران و اهل ملامت نیز مایه می‌گیرد، چیزی معتدل است.

سنایی طی عمر خود سه حالت شخصیتی مختلف پیدا کرده‌است. نخست مداح و هجاگوی بوده، پس از آن وعظ و نقد اجتماعی روی آورده و دست آخر عاشق و قلندر و عارف شده‌است. سنایی تا آخر عمر گرفتار این سه حالت بوده‌است.

نشر پیدایش کتاب قصاید و غزلیات شیرین سنایی را با بازنویسی احسان عظیمی و تصویرگری رضا مکتبی از مجموعه ادبیات کهن برای نوجوانان منتشر کرده است.