میرجلال الدین کزازی :ایران بهترین سرزمین جهان است

باشگاه شاهنامه پژوهان _ گروه خبر : کزازی در مراسم بزرگداشتَش در کرمانشاه مطرح کرد:
ایران بهترین سرزمین جهان است. میر جلال الدین کزازی ۱۶ دی ماه در مراسم بزرگداشت خود در کرمانشاه گفت:ایران بهترین سرزمین جهان و به ناچار ایرانی بهترین باشنده جهان است، زیرا که در این سرزمین می‌زیید.به گزارش ایسنا، میرجلال الدین کزازی در مراسم بزرگداشت خود که به پاس عمری کار و تلاش در عرصه فرهنگ و ادب ایران زمین برگزار شد، از همه مهر و محبت کرمانشاهی‌ها قدرانی کرد و افزود: با این مهر سرشار و تلاش پرشور و باور استوار، آشکارا نشان دادید که کرمانشاهی ناسپاس نیست و اگر کسی گامی هر چند خُرد برای کرمانشاه و برای ایران، این سرزمین هزاره‌ها بردارد، از نگاه تیزبین و باریک‌نگر شما نهان نخواهد ماند.وی افزود: اگر امروز اینجا ایستادم به پاس سپاس است. نخست سخن من این است که من هیچ سپاسی بر جای کسی ندارم و آنچه که من کردم نخست برای دل خود بوده است.کزازی گفت: اگر من کوشیدم که گوشه‌هایی از این سرزمین بزرگ و پهناور و فرهنگ گرانسنگ و نازش‌خیز و بی‌مانند و ادب شیوا و شورانگیز و شرر خیزش را به ایرانیان یا گاه به جهانیان بشناسانم، این کار را به پاس باور پولادین خویش به ایران کردم.

وی افزود: آنچه من کردم تنها در این سوی و راستا بوده است که آشکارا در کردار این سخن را به نمود بیاورم که ایران بهترین سرزمین جهان و به ناچار ایرانی بهترین باشنده جهان است، زیرا که در این سرزمین می‌زیید.این استاد زبان و ادبیات فارسی ادامه داد:بهترین سرزمین نمی‌تواند مردمانی بد، تیره دل، دشمن کام، مردم ستیز و بدخواه دیگران داشته باشد، اگر آنچه که بر این سرزمین در درازنای تاریخ رفته، بر هر سرزمین دیگر در پهنه گیتی می‌رفت، یا یکسره از گستره تاریخ و جهان زدوده می‌شد و یا مردمانی از آنها برجای می‌ماندند بی‌فرهنگ و پلید. ما مانده‌ایم، طوفان‌ها را از سرگذرانده‌ایم، اما سرفراز و این هنر ایرانی است.این استاد زبان و ادبیات فارسی تاکید کرد: تنها مردمی هستیم که توانسته‌ایم از تازش، نازش بیافرینیم، از ویرانی، آبادانی و از پلیدی، پاکی، وگرنه در پهنه تاریخ نمی‌ماندیم.کزازی سپس با اشاره به علاقه‌ی بسیارش به کرمانشاه، گفت: من کرمانشاه را دوست می‌دارم، نه از آن روی که کرمانشاهی‌ام، درست از آن روی که ایران را دوست می‌دارم، نه از آن روی که ایرانی‌ام ، دوستی من نسبت به ایران و کرمانشاه، دوستی پَسینی است، نه پیشینی.او افزود: دوستی پیشینی چشم و گوش را می‌بندد و خرد را رام و خام می‌کند، اما دوست پَسینی آگاهانه و دانش‌ورانه است، ایران را دوست می‌دارم چون ایران و کرمانشاه را می‌شناسم.کزازی با بیان اینکه دوران تحصیل دبستان و دبیرستان خود را در کرمانشاه گذرانده، گفت: من فریفته برون نمی‌شوم و کرمانشاه را دوست دارم چون دوست داشتنی است و این سرزمین را می‌شناسم.دوست داشتنی بودن کرمانشاه از آن روی است که کرمانشاه نمونه‌ای خُرد از ایران بزرگ و پهناور است، ایرانی که هر زمان از آن اسم می‌بریم، موی بر تنمان افراشته می‌شود.این استاد زبان و ادبیات فارسی یادآور شد: ایران مانند هر سرزمین دیگر فراز و فرودها داشته، اما هنر ما ایرانیان این است که در فرود نمانده‌ایم و افتادن در فرود، انگیزه‌ای نیرومند شده که فراز را بجوییم.کزازی افزود: دشمنان می‌انگاشتند بر ما ستم روا می‌داشتنه‌اند، اما نمی‌دانستند که یار و یاور ما بودند در پیشرفت و بهترشدن. تازش‌ها، نیروهای نهفته و خفته در ما ایرانیان را شکوفانیده است، شیرازه فرهنگ ایران بارها از هم گسیخته، اما ما آن را بار دیگر استوارتر به هم پیوسته‌ایم.خجسته باد بر ما تازش‌ها، دشمن کامی‌ها و ستیزه‌هایی که با ایران و ایرانی می‌شود، چرا که ما را بیش از پیش به هم می‌پیوندد و از واگرایی به همگرایی می‌کشاند و باکمان نیست.کزازی تاکید کرد: ایران سرزمین جاویدان است و به آسانی نمی‌پژمرد، از هم نمی‌پاشد و گوهره اصلی فرهنگ ایران، زبان فارسی، سخت جان‌ترین زبان جهان است که از بوته آزمون‌های سهمگین سربلند بیرون آمده است.وی در ادامه با قدرانی از مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمانشاه بابت برگزاری این مراسم، گفت: زمانی که ایشان از من خواستند چنین بزمی بیاراید، درخواستم که از این کار چشم بپوشد. گفتم این زمان را، توان را و هزینه را در کار دیگر کنید بایسته‌تر است، نپذیرفت، سخن من در او کارگر نیفتاد، گفت، این بزرگداشت تنها به پاس شما نیست، بزرگداشت کرمانشاه و فرهنگ و ادب و هنر است، من خاموش ماندم و زبان من بسته شد.

این استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه رازی کرمانشاه با قدردانی از “ناصر گلستان فر” گردآورنده ارج نامه کزازی، اظهار کرد: زمانی که گفتند می‌خواهند ارج نامه‌ای فراهم بیاورند، گفتم اگر آقای گلستان فر بپذیرند و سرپرست این کار باشند کاری شایسته به فرجام خواهد رسید که اینگونه شد و قدردان ایشان هستم.