شاید اولین عکاس فردوسی بوده است / سخنرانی امیر علی جوادیان در آیین سپاس استاد افشین بختیار

آیین سپاس استاد افشین بختیار عکاس ایرانشناس از سوی جشنواره ملی عکس شاهنامه با همکاری خانه اندیشمندان علوم انسانی و به کوشش کورش جوادی چهاردهم آذرماه در سالن فردوسی خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد . در آیین سپاس استاد افشین بختیار اکبر عالمی، امیر علی جوادیان، کاوه فرزانه، سیمون آیوازیان، ستاره معتضدی و سیف الله صمدیان سخنرانی کردند . آنچه می خوانید متن سخنرانی امیرعلی جوادیان استاد دانشگاه و از عکاسان سرشناس می باشد . (تهیه و تنظیم کورش جوادی )

با سلام خدمت عزیزان
خیلی خوشحال هستم که در این روز در بزرگداشت استاد افشین بختیار حضور دارم هر چند خود را کوچکتر از آن می دانم که درباره استاد افشین بختیار سخنی بگویم . نمیدانم شایسته است چه چیزی برای حماسه ای که افشین بختیار آفریده بگویم . او به ما افتخار و هویتی دوباره داده است . وقتی به سالن فردوسی آمدم تحت تاثیر قرار گرفتم. با بودن فردوسی می توانیم پای خود را محکم روی زمین بگذاریم. ما سرزمین بی نظیری داریم . این سرزمین پر از اندیشمندان است . خورشید در این سرزمین از آرامگاه فردوسی طلوع و در آرامگاه شمس تبریزی غروب می کند . این سرزمین حیرت انگیز است . سرزمینی پر از اندیشمند، ادیب و فرزانه . کاش ما همه میتوانستیم مانند افشین بختیار باشم . یکی از ویژگی های افشین بختیار تشنگی اوست . او تشنه عکاسی است و هرگز سیراب نمی شود و من این نکته را از سفرهایی که با او رفته ام پی برده ام. ایران زمین سرزمین شگفت انگیزی است . ما عکاسان خوبی در ایران داریم . اکنون افشین بختیار به عنوان الگویی برای جوانان ما مثال زدنی است . کتابهای افشین بختیار بهترین وسیله برای معرفی سرزمینمان به دیگران است . برخی از فضاهایی که افشین بختیار عکس گرفته است دیگر وجود ندارند . افشین بختیار همواره در غمها و شادیهایش تشنه عکاسی از ایران بوده است .افشین بختیار کیلومترها راه رفته برای آنکه یک عکس گرفته باشد . چرا که دغدغه ایران زمین را دارد . ما در سالن فردوسی هستیم و همه ما هنرمندان افتخار می کنیم که نوادگان فردوسی هستیم . شاید اولین عکاس فردوسی بوده و با کلمات تصویرسازی می کرده است . هنوز تصویر چکاچاک شمشیرها را در اشعار او می بینیم . من خوشحالم در این روز در این جا حضور دارم . هر چند افشین بختیار نیازی به این تجلیل ها ندارد . افشین بختیار چشمه جوشانی است که همواره فعال و در حرکت بوده و از سکون و راکد بودن بیزار است . کتابهای او همواره در میراث این سرزمین خواهند ماند و کسی نخواهد توانست جای او را بگیرد . سرزمین ما منابع تصویری فوق العاده ای دارد و باید ده ها و صدها عکاس مانند افشین بختیار از آن عکاسی کرده و زیباییهای آن را ثبت کنند و به دنیا معرفی کنند. امیدوارم قدر ایرانی بودن خود را بدانیم . ما نیازمند دغدغه ملی در هنر، صنعت،محیط زیست و بسیاری از مسائل دیگر هستیم . افشین بختیار فریم به فریم به ایران فکر کرده و عکاسی کرده است . در پایان جا دارد به خاطر تلاشهای بسیار زیاد بانو ستاره معتضدی همسر استاد بختیار و همراهی که با ایشان داشته اند و با صبر و حوصله در کنار ایشان بوده اند از ایشان سپاسگذاری کرده و سر تعظیم فرود آورم .