پروین اعتصامی (ادبیات کهن)

پروین اعتصامی شاعری نوآور و تحول آفرین در شعر کلاسیک است که از ۸ سالگی نوشتن شعر را آغاز کرد. از او به عنوان پرآوازه‌ترین شاعر زن ایران یاد شده است. پروین از کودکی فارسی، انگلیسی و عربی را نزد پدرش آموخت و از همان کودکی زیر نظر پدرش و استادانی چون دهخدا و ملک‌الشعراء بهار سرودن شعر را آغاز کرد. پدر وی یوسف اعتصامی آشتیانی، از شاعران و مترجمان دوران خود بود که در شکل‌گیری زندگی هنری پروین و کشف توانایی‌ها، و ذوق و گرایش وی به سرودن شعر نقش مهمی داشت. او در بیست و هشت سالگی ازدواج کرد، اما به دلیل اختلاف فکری با همسرش، پس از چندی از او جدا شد. پروین پس از جدایی، برای مدتی در کتاب‌خانهٔ دانشسرای عالی تهران به شغل کتابداری به کار پرداخت. پروین پیش از چاپ دومین نوبت از دیوان اشعارش، بر اثر بیماری حصبه در سی و پنج سالگی در تهران درگذشت و در حرم فاطمه معصومه، در آرامگاه خانوادگی‌اش، به خاک سپرده شد.

ملک‌الشعرای بهار درباره یکی از غزل‌های پروین گفته است: «هرگاه تنها غزل “سفر اشک” از این شاعر شیرین‌زبان باقی مانده بود، کافی بود که او در بارگاه شعر و ادبیات حقیقی جایگاهی عالی داشته باشد…».

نشر پیدایش این کتاب را با گردآوری جعفر ابراهیمی (شاهد) و تصویرگری مهناز پسیخانی از مجموعه ادبیات کهن برای نوجوانان منتشر کرده است.