چون از هخامنشیان در منبع یا منابع مورد استفادۀ فردوسی نام و نشانی نبوده، در شاهنامه نیز یادی از این سلسله نیست. علت فراموشی هخامنشیان در مآخذ فردوسی، چند نکته است. یکی این که در اوستا از این سلسلۀ شاهی نامی نیامده و چون موبدان دورۀ ساسانی پیرو سنت دینی کتاب مقدس کیش خویش بودند، در تدوین خدای نامه به عنوان مجموعۀ اخبار شاهان و یلان ایران از آن ها نام نبرده اند. ثانیا برخلاف ساسانیان ـ که روایات مربوط به شهریاران آن ها در خدای نامه گردآوری شده ـ از هخامنشیان و دربارۀ آن ها مجموعۀ مدوّنی وجود نداشته و این موضوع هم باعث شده که این سلسله در منابع شاهنامه و به تبع، اثر فردوسی فراموش شود.
سجاد آیدنلو
هرتل و هرتسفلد، نوذریان اوستا و شاهنامه را همان هخامنشیان می دانند:
https://www.academia.edu/31085955/_%D8%B4%D8%AC%D8%B1%D9%87_%D9%86%D8%A7%D9%85%DB%80_%D9%85%D8%B7%D8%A7%D8%A8%D9%82%D8%AA%DB%8C_%D9%86%D9%88%D8%B0%D8%B1%DB%8C%D8%A7%D9%86_%D9%88_%DA%A9%DB%8C%D8%A7%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86_%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D8%B7%DB%8C%D8%B1%DB%8C_%D8%A8%D8%A7_%D9%87%D8%AE%D8%A7%D9%85%D9%86%D8%B4%DB%8C%D8%A7%D9%86_%D9%88_%D9%BE%D8%A7%D8%AF%D8%B4%D8%A7%D9%87%D8%A7%D9%86_%D9%85%D8%A7%D8%AF